In het reisverslag van maart – april 2009 is al aangetipt, dat 2 gezinnen zijn bezocht die steun van onze Stichting gaan ontvangen.
Een van die gezinnen is de fam. Bereczki.
Annamaria de moeder heeft het volgende briefje op ons verzoek geschreven.
Mijn naam is Bereczki Annamaria en ik ben geboren in april 1980.
In 1999 ben ik getrouwd, en 30 nov. 2000 is mijn zoon Barna geboren.
In april 2002 is mijn andere zoon Norbert István geboren.
Mijn man moest in het najaar van 2002 de gevangenis in, dus stond ik er alleen voor met 2 kinderen.
Toen Barna 4 jaar was kreeg hij een soort infectie in zijn hoofd en moest hij naar het ziekenhuis in Targu Mures.
Daar werd vastgesteld dat Barna een abces in zijn hoofd had dat d.m.v. een operatie verwijdert moest worden, dit moest in Cluj Napoca gebeuren dat is ong. 100 km van ons huis vandaan.
We gingen daar naartoe met hulp van mijn broer, zelf had ik geen geld om daar te blijven en de doctoren te betalen.
We zijn daar 3 maanden gebleven.
Na 2 jaar begon de tumor weer te groeien, en opnieuw moest er geopereerd worden, deze operatie duurde 10 uur.
In deze periode kwam mijn man uit de gevangenis, hij ging ergens ver weg werken en keek niet naar ons om, hielp ook niet met geld.
In dat jaar ben ik begonnen met de scheidingsprocedure.
We hebben van mijn man nooit hulp gekregen.
Ik krijg voor de kinderen een heel klein beetje kinderbijslag en dat is mijn inkomen.
De medicijnen voor Barna zijn heel duur, dus leen ik soms bij mijn broer maar die heeft ook geen groot inkomen, mijn moeder is met pensioen en heeft ook weinig geld, ik sta er dus alleen voor.
In de tijd dat Barna ziek is kan ik niet werken, dus is er ook geen inkomen.
Daarom hoop ik op hulp, om mijn zieke kind alles te geven op medisch gebied zodat hij hopelijk weer gezond wordt.
Als moeder vraag ik om de hulp van God, niet voor een ander huis of andere zaken, dat is niet mogelijk in deze dure wereld.
Dit is ons leven in een korte schets, wij danken alle mensen die ons willen helpen.
Dit is in grote lijnen de vertaling van de brief die Annamaria geschreven heeft.
Wij willen daar nog e.e.a. aan toevoegen.
Toen we haar voor het eerst ontmoeten zagen we een vrouw die weinig vertrouwen in de mensen had, ze keek ons aan met een blik van; wat kom je hier doen, laat me met rust ik probeer het wel alleen.
Na diverse gesprekken zagen we haar veranderen, mooi om te zien.
Het is voor een vrouw die een moeilijke, maar voor de opvoeding van haar kinderen de beste weg kiest, in Roemenië beslist niet eenvoudig om zonder partner en dus vrijwel geen inkomen kinderen op te voeden en het wordt nog veel moeilijker als je een zo ziek kind als Barna hebt.
In Roemenië is de gezondheidszorg voor kinderen gratis, maar het is wel gebruikelijk dat je de doktoren, het laboratorium, en zelfs het verplegend personeel wat geeft.
Annamaria moest in Cluj Napoca aan de chirurg € 200- betalen anders werd er niet geopereerd.
Ook tijdens onze bezoeken moest ze weer naar het ziekenhuis voor div. onderzoeken, en ook dan moet er wat betaald worden.
We hebben haar toen voorgesteld om vanuit haar woning kleding te gaan verkopen.
In de kelder van ons huis stond nog behoorlijk wat kleding, deze kleding hebben we naar haar toe gebracht ( ze woont ong. 3km van ons huis ) en dezelfde dag stond ze al kleding te verkopen.
Zo kreeg ze inkomen en kon ze ook tegelijkertijd voor de jongens zorgen!!
Eind april komt er weer een transport uit Lunteren aan in Cserefalva en krijgt ze weer nieuwe voorraad kleding, de afspraak is wel dat ze de kleding voor een nette prijs verkoopt zodat de mensen die de kleding kopen ook profiteren van deze deal.
Met onze transporten sturen we ook altijd materiaal voor doktoren mee, zodoende kennen we div. artsen.
We hebben deze artsen gevraagd de medische rapporten te lezen die Annamaria van Barna heeft, en ze gevraagd wat de kansen van hem zijn in Roemenië.
Het antwoord was unaniem, als hij naar het buitenland kan voor behandeling direct doen!!
De behandelend arts heeft Annamaria beloofd om de uitslagen per mail naar onze Stichting te sturen, we verwachten deze in de eerste helft van mei.
Als deze uitslagen binnen zijn gaan we in overleg met Annamaria uiteraard, kijken wat de beste oplossing is.
U begrijpt dat dit alles voor een alleenstaande moeder zonder middelen ongelofelijk moeilijk is, we zijn dan ook blij dat we juist haar mochten ontmoeten, om te proberen naaste te zijn voor mensen zoals zij.
Ook voor dit gezin zijn we op zoek naar een contactgezin of gezinnen!!
Als iemand meer wil weten bel of mail gerust we staan u graag te woord.