In het reisverslag van  maart – april 2009 is al aangetipt, dat 2 gezinnen zijn bezocht die steun van  onze Stichting gaan ontvangen.

Een van die gezinnen is  de fam. Bereczki.

Annamaria de moeder  heeft het volgende briefje op ons verzoek geschreven.

Mijn naam is Bereczki  Annamaria en ik ben geboren in april 1980.

In 1999 ben ik getrouwd,  en 30 nov. 2000 is mijn zoon Barna geboren.

In april 2002 is mijn  andere zoon Norbert István geboren.

Mijn man moest in het  najaar van 2002 de gevangenis in, dus stond ik er alleen voor met 2 kinderen.

Toen Barna 4 jaar was  kreeg hij een soort infectie in zijn hoofd en moest hij naar het ziekenhuis in  Targu Mures.

Daar werd vastgesteld  dat Barna een abces in zijn hoofd had dat d.m.v. een operatie verwijdert moest  worden, dit moest in Cluj Napoca gebeuren dat is ong. 100 km van ons huis  vandaan.

We gingen daar naartoe  met hulp van mijn broer, zelf had ik geen geld om daar te blijven en de doctoren  te betalen.

We zijn daar 3 maanden  gebleven.

Na 2 jaar begon de tumor  weer te groeien, en opnieuw moest er geopereerd worden, deze operatie duurde 10  uur.

In deze periode kwam  mijn man uit de gevangenis, hij ging ergens ver weg werken en keek niet naar ons  om, hielp ook niet met geld.

In dat jaar ben ik  begonnen met de scheidingsprocedure.

We hebben van mijn man  nooit hulp gekregen.

Ik krijg voor de  kinderen een heel klein beetje kinderbijslag en dat is mijn inkomen.

De medicijnen voor Barna  zijn heel duur, dus leen ik soms bij mijn broer maar die heeft ook geen groot  inkomen, mijn moeder is met pensioen en heeft ook weinig geld, ik sta er dus  alleen voor.

In de tijd dat Barna  ziek is kan ik niet werken, dus is er ook geen inkomen.

Daarom hoop ik op  hulp, om mijn zieke kind alles te geven op medisch gebied zodat hij hopelijk weer  gezond wordt.

Als moeder vraag ik om  de hulp van God, niet voor een ander huis of andere zaken, dat is niet mogelijk  in deze dure wereld.

Dit is ons leven in een  korte schets, wij danken alle mensen die ons willen helpen.

Dit is in grote lijnen  de vertaling van de brief die Annamaria geschreven heeft.

Wij willen daar nog  e.e.a. aan toevoegen.

Toen we haar voor het  eerst ontmoeten zagen we een vrouw die weinig vertrouwen in de mensen had, ze  keek ons aan met een blik van; wat kom je hier doen, laat me met rust ik probeer  het wel alleen.

Na diverse gesprekken  zagen we haar veranderen, mooi om te zien.

Het is voor een vrouw  die een moeilijke, maar voor de opvoeding van haar kinderen de beste weg kiest,  in Roemenië beslist niet eenvoudig om zonder partner en dus vrijwel geen inkomen  kinderen op te voeden en het wordt nog veel moeilijker als je een zo ziek kind  als Barna hebt.

In Roemenië is de  gezondheidszorg voor kinderen gratis, maar het is wel gebruikelijk dat je de  doktoren, het laboratorium, en zelfs het verplegend personeel wat geeft.

Annamaria moest in Cluj  Napoca aan de chirurg € 200- betalen anders werd er niet geopereerd.

Ook tijdens onze  bezoeken moest ze weer naar het ziekenhuis voor div. onderzoeken, en ook dan  moet er wat betaald worden.

We hebben haar toen  voorgesteld om vanuit haar woning kleding te gaan verkopen.

In de kelder van ons  huis stond nog behoorlijk wat kleding, deze kleding hebben we naar haar toe  gebracht ( ze woont ong. 3km van ons huis ) en dezelfde dag stond ze al kleding  te verkopen.

Zo kreeg ze inkomen en  kon ze ook tegelijkertijd voor de jongens zorgen!!

Eind april komt er weer  een transport uit Lunteren aan in Cserefalva en krijgt ze weer nieuwe voorraad  kleding, de afspraak is wel dat ze de kleding voor een nette prijs verkoopt  zodat de mensen die de kleding kopen ook profiteren van deze deal.

Met onze transporten  sturen we ook altijd materiaal voor doktoren mee, zodoende kennen we div.  artsen.

We hebben deze artsen  gevraagd de medische rapporten te lezen die Annamaria van Barna heeft, en ze  gevraagd wat de kansen van hem zijn in Roemenië.

Het antwoord was  unaniem, als hij naar het buitenland kan voor behandeling direct doen!!

De behandelend arts  heeft Annamaria beloofd om de uitslagen per mail naar onze Stichting te sturen,  we verwachten deze in de eerste helft van mei.

Als deze uitslagen  binnen zijn gaan we in overleg met Annamaria uiteraard, kijken wat de beste  oplossing is.

U begrijpt dat dit alles  voor een alleenstaande moeder zonder middelen ongelofelijk moeilijk is, we zijn  dan ook blij dat we juist haar mochten ontmoeten, om te proberen naaste te zijn  voor mensen zoals zij.

Ook voor dit gezin zijn  we op zoek naar een contactgezin of gezinnen!!

Als iemand meer wil  weten bel of mail gerust we staan u graag te woord.